Harmandir Sahib - złota świątynia od kuchni

Zastanawialiście się kiedyś, jak wygląda proces produkcji chipsów ziemniaczanych? Czasy ręcznego krojenia i smażenia to zamierzchła przeszłość, teraz najważniejszym wyznacznikiem jest wydajność produkcji.

Większość ludzi narzeka na adaptacje filmowe swoich ulubionych książek. I nie ma się co temu dziwić - oto jeden z powodów takiego stanu rzeczy, czyli swobodna adaptacja jednej z części Harry'ego Pottera.

Złota Świątynia (Harmandir Sahib) znajduje się w mieście Amritsar w Indiach i jest miejscem kultu Sikhów. Została zbudowana w 1604, a później, w 1764 roku, odbudowana.

Każdego dnia w kuchni świątyni przygotowuje się do 100 000 porcji jedzenia, dla wszystkich chętnych. Posiłki są wyłącznie wegetariańskie. Zwykle żywi się tu około 40 000 osób dziennie, absolutnie za darmo. Jednak w święta religijne i w weekendy langar może wyżywić ponad 100 000 ludzi dziennie. Jest to możliwe dzięki dotacjom oraz pomocy wolontariuszy (sewadars).

Około 90% pracowników kuchni to wolontariusze. Nikt nie jest do niczego zmuszany - każdy może przyjść i pomóc w miarę możliwości. Wolontariusze myją, kroją, gotują...
Duże kadzie soczewicy mogą unieść tylko dwaj silni mężczyźni.
W ruchliwe święta w kuchni wykorzystuje się maszynę do lepienia bułeczek. Wydajność takiej maszyny to 22500 bułeczek na godzinę.

Każdy człowiek, niezależnie od wiary, może wejść do jadalni. Kobiety, mężczyźni i dzieci siedzą razem. Przed wejściem obowiązkowo należy zdjąć buty i włożyć nakrycie głowy. Tradycyjny posiłek składa się z soczewicy, ryżu, warzyw i bułeczki. Wszyscy siadają na podłodze, dla zrównania statusu. Są dwie sale jadalne, każda pomieści 5000 osób.

Po posiłku talerze są oddawane do umycia wolontariuszom.

Tradycję bezpłatnej kuchni zapoczątkował pierwszy guru Sikhów, Guru Nanak. Zaprojektował ją w myśl zasady równości między ludźmi, niezależnie od religii, kasty, koloru skóry, wyznania, wieku, płci czy statusu społecznego. To była rewolucyjna koncepcja w kastowym społeczeństwie szesnastowiecznych Indii. Oprócz ideałów równości, tradycja langar wyraża etykę dzielenia się, otwartości i jedności całego rodzaju ludzkiego.