Ku pokrzepieniu serc: Anglia - Polska

- A jam już stary i leciwy i drugi raz nie podołam a drużyna nasza wedle mnie wojów godnych nie posiada...
Zasępił się Książe w głowę zachodząc jakiż tu koncept obrać gdy krzyk dziki acz radosny czeluści grodu we Wronkach rozdarł...
- Niiiiiiiiiimaaaaaaaaaaaa Beckhama niiiimaaaaaaaaaaa...
... a był to jeden z ulubionych księcia trefniś Klejdinst co to na przeszpiegi do obozu wroga udawszy się właśnie powrócił...
- Relacyję mi natychmiast zadawaj z utarczki owej jaką to adwersarze nasze z Austryjakami stoczyli...
Zerwali się wszyscy na równe nogi a wśród nich i ci którzy w środę w szranki stawać mieli, ciasnym pierścieniem krąg wokół błazna czyniąc.
- Sasy słabe... panie i wymęczonym karniakiem skórę uratowawszy bitwę wygrali... jednak jednego z świetniejszych tracąc przy tym za nie rycerskie zachowanie się... niejakiego imć Beckhama od Dżilettów.
- Dobrą to nowinę przynosisz sługo mój wierny albowiem bitwa to będzie okrutna bo turniej zapewniony ale o honor idzie.
- O Honor!!! ... O Honor!!! - ochoczo zakrzyknęło rycerstwo i dworzanie co to licznie do Wronek przybyli...
... a wiatr wiał niosąc jeszcze długo po okolicznych wzgórzach i lasach okrzyk gromki słabnący stopniowo... O Honor... o Honor... o Honor...


Świt już nastawał czerwonym płomieniem oświetlając pole rozległe, na którym to wojska koronne z synami Albionu zewrzeć się miały w bitwie straszliwej.
Odezwał się tędy Wielki Książe Janas do pomniejszych którzy mu towarzyszyli.
- Jak zwą to pole na którym potykać się będziem??
- Old Trafford panie... - szepnął trefniś Klejdinst chowając się za połę płaszcza książęcego.
- Siła ich będzie... siła -rzekł Książe wzrokiem okoliczne trybuny omiatając.
- Lecz nie ulękniem się i presyji nijakiej nie ulegniem... Szkoty podobnież doping pyszny nam szykują co by Sasy upokorzyć i w bitwie sromotnie pognębić.
- A prawdą li to że Sasy w szeregi swoje Lampardy, Gepardy i inne bestyje wystawić zamyślają? - ozwał się pan Rasiak od Kogutów.
- Prawdą ci to... lecz niechaj legnę niźli pozwolę by zamęt czynić poczęły w obronie naszej - odezwał się pan Bąk co za urządzanie obrony władnym uczyniony został...
Wtem rumor jakiś słyszeć się dało i okrzyki gromkie.
- Z drogi... z drogi... posły do księcia... od arcyhetmana naszego wszechczasów Górskiego wiadomość.
Przez ciżbę cisnącą się przebiwszy stanął poseł przed księciem i honor mu należny oddawszy wiadomość wręczył.
Zadziwił się Książe niemożebnie lecz list ująwszy głosem gromkim odczytał
"ZAPRAWDĘ KSIĄŻE PAMIĘTAJ PIŁKA JEST OKRĄGŁA A BRAMKI SĄ DWIE"