Projekt zaczął się na portalu Kickstarter, gdzie Charlie Lyne zbierał pieniądze na opłacenie filmu - to właśnie od ilości dotacji miała zależeć jego długość. Inicjatywę wsparło mnóstwo ludzi nie tylko z Wielkiej Brytanii, ale również z innych krajów. No dobra, ale co miał konkretnie do opłacenia?

Chodzi o pochodzący sprzed ponad 100 lat twór o nazwie BBFC (British Board of Film Classification). Jeśli stworzony przez siebie film chcesz pokazać szerszemu gronu, najpierw musisz go wysłać do cenzorów, którzy zbadają go pod kątem treści i wystawią mu ocenę, która zależy tak naprawdę tylko od ich moralności. Jakby tego było mało, musisz jeszcze im zapłacić za obejrzenie - 101,50 funta jako opłatę początkową oraz 7,09 funta za każdą minutę ich straconego czasu. Jest z czym walczyć, prawda?

Pracownicy BBFC mogą pracować jednak tylko 8h dziennie, więc obejrzenie całości zajęło im 2 dni. Oficjalnie podeszli do tego profesjonalnie i bez żadnych emocji - potraktowali ten film jak każdy inny. Nieoficjalnie dochodzą słuchy, że podobno byli nieźle wkurzeni.

W międzyczasie Charlie stworzył AMA na Reddicie i zobowiązał się do opisywania całej procedury. Wielu ludzi pochwaliło jego pomysł, a on sam był w szoku, widząc ile wsparcia otrzymał spoza Wielkiej Brytanii. Wolność to uniwersalna wartość, która dotyczy wszystkich. Oczywiście pojawiło się też kilka głosów krytyki, ale one dotyczyły w większości faktu, że mężczyzna znęca się nad biednymi pracownikami, którzy po prostu wykonują swoje zadanie.

BBFC oficjalnie skategoryzowało film, nadając mu oznaczenie U (od "universal"), które oznacza, że film jest dopuszczony dla wszystkich widzów powyżej 4. roku życia.

Mężczyzna może teraz legalnie wytłoczyć film na płycie i wysłać tym, którzy go wsparli. Nie zamierza jednak spoczywać na laurach - zwrócił uwagę na problem, a kolejnym krokiem będzie emisja filmu... na dużym ekranie. Trzymamy kciuki!