Kitty (po prawej) z rodzeństwem

Pan Smith najpierw zbił dziewczynkę, a następnie wepchnął jej ręce do rozgrzanego piekarnika i przytrzymywał, aż dłonie i przedramiona dziewczynki uległy zwęgleniu. Od śmierci uratował ją brat i dziewczynka trafiła do Cook County Hospital. Tam amputowano jej ręce, pozostawiając jedynie 3-centymetrowe kikuty. Dziewczyna przebywała na oddziale intensywnej terapii do lutego 1892 roku.

Wyrodny ojciec został skazany, a dziewczynka trafiła do domu dziecka w stanie Illinois. Przez kilka lat mieszkała w domu dla ubogich i kalekich dzieci. Losem Kitty zainteresował się doktor Frank M. Gregg. Zorganizował on fundację, by zebrać środki na edukację panny Smith zarówno jeśli chodzi o przedmioty szkolne, jak i umiejętności życia bez rąk. "Fundacja Kitty Smith" okazała się udanym przedsięwzięciem. Znaleziono dobrych specjalistów, którzy uczyli dziewczynę używania nóg i palców u nóg w celu wykonywania różnych domowych i twórczych czynności. Kitty najbardziej lubiła malować oraz rysować ołówkiem i kredkami. Potrafiła także grać na pianinie palcami u nóg, pisać na maszynie i haftować na jedwabiu. Wszystkiego tego dziewczyna nauczyła się w czasie krótszym niż 3 lata. W 1896 roku za pieniądze z Fundacji przeniosła się do Wisconsin, gdzie chodziła do szkoły dla normalnych dzieci.

W 1904 roku, gdy Kitty skończyła 21 lat, nie mogła już zwrócić się po pomoc do państwa. Rodzina również nie mogła jej wesprzeć - ojciec już nie żył, bracia zarabiali grosze pracując "na czarno", a młodsza siostra została adoptowana. Panna Smith zdecydowała wziąć sprawy w swoje ręce, a właściwie w swoje nogi. Palcami u nóg pisała autobiograficzne eseje, wyszywała serwetki, rysowała zwierzęta. Wszystko to rozsyłane było do potencjalnych nabywców, a do przesyłek dołączano specjalne pocztówki z adresem zwrotnym i kieszonką na monetę 25-centową. Pieniądze przesyłały tylko te osoby, które choć trochę wzruszył los bezrękiej Kitty. Dzięki tytanicznemu uporowi i optymizmowi dziewczyny, wiosną 1906 roku na koncie panny Smith było już 35 tysięcy dolarów.

W swych opowieściach Kitty nigdy nie poruszała tematu ojca-potwora, hołdując zasadzie, że "o zmarłych mówi się dobrze albo wcale". Pisała, że ręce straciła przez własną głupotę, upadając prosto w ogień po tym, jak wypiła szklankę alkoholu. Współczucie ludzkie wcale z tego powodu nie zmalało.

Za zarobione pieniądze Kitty otworzyła własną firmę. Chciała pomagać dzieciom niepełnosprawnym w pokonywaniu ich problemów, by stali się, tak jak i ona, ludźmi sukcesu. Kitty była członkiem Epworth League, śpiewała też w chórze Metodystów.

W 1913 roku kobiety w Illinois otrzymały prawa wyborcze. Kitty oczywiście zagłosowała, nogą wypełniając kartę wyborczą.

W latach 30. XX wieku Kitty występowała w trupach najlepszych cyrków USA, pokazując ludziom, jak sprawnie można władać palcami u nóg. Co działo się z utalentowaną i silną duchem panną Smith po odejściu z cyrku, gdzie mieszkała i kiedy zmarła - nie wiadomo.